Eind augustus waren we voor het eerst met de nieuwe H4 op pad. Geen lange tocht, want er moesten ook nog boodschapjes worden gedaan. Heerlijk zo’n nieuwe fiets. Geen gerammel, lekkere stoeltjes en alles makkelijk in te stellen.
Op de terugweg van de winkelstraat van Hillegom naar Bloemswaard klonk er ineens een keiharde knal. We keken om ons heen. Wat was er aan de hand? Ik voelde aan het stuur al snel dat onze voorband uit elkaar was geknald. Het was duidelijk dat doorrijden geen optie was.
Direct allemaal mensen om ons heen. Ze hebben geholpen de H4 op een plekje te zetten, waar ie niet in de weg stond. Fiets op slot, gast Carla even op een bankje ‘geparkeerd’ en toen op zoek naar het noodplan in de tas. Dat zat er echter nog niet in, dus toen op de telefoon de handleiding doorgescrold. Het noodplan staat zo’n beetje onderaan… Uiteindelijk toch de verkeerde gebeld, maar de betreffende technische achterwacht was snel gevonden en ik werd al snel teruggebeld. Top!
“Al is de knal nog zo luid, de techneuten helpen ons zo weer vooruit!”
We konden de fiets achterlaten en zijn door een vriendelijke omstander teruggebracht naar Bloemswaard. De fietssleutel daar weer opgeborgen en toen maar met z’n tweeën een drankje gedaan op de goede afloop. In de auto terug naar huis werd de vrijwilliger nog gebeld door de coördinator. Heel attent. Daarna zaten we wel aan dit stukje kopij voor de nieuwsbrief vast 🙂
Toen ik eenmaal thuis in Heemstede was, las ik op de app dat de H4 al weer gerepareerd was. Daar verscheen al snel de volgende slogan: “Al is de knal nog zo luid, de techneuten helpen ons zo weer vooruit! ” Zeer terecht! Alle lof voor de ondersteunende technische vrijwilligers. Ons volgende ritje met de H4 verloopt hopelijk iets minder luidruchtig.
Carla (gast) en Anita (vrijwilliger)
Geef een reactie