Valentijnsfietsdag
Op 14 februari in de ochtend had ik met een nieuwe gast afgesproken met duofiets H8. Helaas was de fiets in reparatie. Dus dat werd een andere tijd en een andere fiets.
‘s Middags fietste ik op H2 en toen kreeg ik de duinkaart van fiets H4 omdat die fiets ook stuk was. Dankzij snelle actie van Koos was de duinkaart dus op 14 februari toch in gebruik!
Na een leuke kennismaking vertrokken we om 2 uur vanuit Bloemswaard. Met het mooiste weer van de wereld! Mevrouw wilde ook wel naar de duinen, want dat deed ze vroeger ook. “Ik heb mijn hele leven gefietst, wij hadden geen auto, die had je niet nodig, alles en iedereen is in Hillegom en Bennebroek, waar we woonden.”
Toen kwamen we langs de Leidsevaart en daar heeft mevrouw altijd gewoond, in Bennebroek. Daar wou ze wel even langs. Helaas, huisje was weg en overal nieuwbouw, precies tegenover Station Vogelenzang.
Toen waren we dus vlakbij ingang Panneland en daar waren we al gauw op de blanke top der duinen. Op de verharde weggetjes. Ik voelde me de koning te rijk, daar heb ik nog nooit gefietst. En dan nog met een leuke dame op de duofiets, met de duinkaart duidelijk in het zicht.
Overal herten en “kijk toch eens naar hun achterwerk, het lijken wel sterren”. Bergje op en duintje af. “Kijk dan! Ik hoef helemaal niet te trappen, alleen voor de show”. We waren ruim een uur in de duinen, ook nog een stuk voor niks gefietst, want halverwege leek het pad veranderd in een zandweggetje. “Geeft niks, ik raak niet zo gauw in paniek” zei mevrouw.
Heerlijk in de zon door de duinen en De Zilk weer naar Hillegom, waar we werden opgewacht door broer Frans, die ons ging filmen. “Ja hoor, ik wil wel weer”, zei mevrouw. ….en ik ook wel!