Woensdagavond 12 juni vertrekken we om 18.00 uur vanuit Parkwijk in Hillegom op de duofiets voor een mooie tocht door de duinen met eindbestemming Noordwijk. Het waait wel, maar het weer is mooi en we nemen al het groen, de herten en de natuur in ons op. Mijn fietsmaatje zijn linkerbeen is tot boven de knie geamputeerd, hij kan niet meetrappen maar geniet, net als ik. We fietsen ongeveer 17 km per uur en om 18.50 uur zijn we 10 minuten verwijderd van de boulevard in Noordwijk waar een lekker kopje koffie zal smaken.
Abrupt
Plots gaat de duofiets volledig op de rem. Hij stopt abrupt. Wat blijkt, de broekspijp van het geamputeerde been van mijn fietsmaatje is op één of andere manier in de fietsketting gekomen en blokkeert alles. Het rubber om de fietsketting is ook verschoven. Dat abrupt stoppen is echt even schrikken. Als mijn maatje zijn veiligheidsgordel niet vast had gemaakt was hij misschien wel uit zijn stoel gevlogen.
Met wat gesjor zorg ik dat de fiets niet meer midden op het fietspad staat. We proberen beiden de broek weer uit de ketting te trekken, maar dat lukt niet! De broek zit er echt doorheen. Een aardige voorbijganger, waarschijnlijk een handig iemand, probeert ook te helpen, maar niets lukt. Niet het terugdraaien van de ketting, niet de stof uit de ketting trekken. Niets.
Takelwagen
Gelukkig heb ik een klein zakmesje bij me en kan mijn fietsmaat zijn broek wel lossnijden van de ketting. Daarna in de tas de noodinstructies gepakt en het nummer bij pech gebeld. Ik ben heel duidelijk en kan precies de straatnamen van de kruising noemen waar we staan. Toch duurt het even voor de andere kant van de lijn het helemaal door heeft. Ook dat het om een DUO fiets gaat! (van Fietsmaatjes heeft ze nog nooit gehoord).
Het wachten kan beginnen en na 40 minuten is daar de grote takelwagen. De man doet geen enkele moeite om te kijken of hij de fiets niet ter plaatse kan repareren, heeft daar ook geen materiaal voor bij. Hij kan ons alleen terug naar Hillegom brengen. Maar het is een grote vrachtwagen, de passagiersstoel is twee trappen omhoog en dat lukt mijn fietsmaatje niet met één been (we hebben het wel geprobeerd!).
Taxi en back-up
Dan maar praktisch: gevraagd of meneer de fiets terugbrengt naar Parkwijk, en Adri (een van onze technisch ondersteuners) gebeld. Hij vroeg meteen hoe hij kon helpen en we hebben afgesproken dat hij de duofiets in Parkwijk opvangt. Vervolgens heb ik een taxi gebeld met de vraag ons terug naar Hillegom te brengen. Het eerste bedrijf wilde ons niet komen halen (??), de tweede keer hadden we wel geluk maar weer 30 minuten wachten.
Adri belde tussendoor of hij nog iets kon doen, dat voelde top! Afgesproken dat hij ons zou komen ophalen mocht ook dit taxibedrijf het laten afweten. Het is heel fijn om die back-up zo direct te ervaren. Mijn gast en ik hebben rustig afgewacht, heel wat afgekletst en uiteindelijk zijn we opgehaald door een hele vriendelijke servicegerichte taxichauffeur.
Ongeveer om 20.40 uur waren we terug in Parkwijk. Daar hebben we onder het genot van een kopje koffie nog even nagepraat.
Moraal
Moraal van het verhaal: een ongeluk zit in een klein hoekje; de verzekering voor panne onderweg werkt; en het is fijn en rustgevend als je iemand kunt bellen (in dit geval Adri) van technisch beheer die je raad kan geven, kijkt waar hij kan helpen en laat weten dat je altijd terug kunt bellen als de taxi niet komt of er iets anders is.
Met mijn fietsmaatje en mij gaat het goed, we gaan volgende week weer fietsen als het kan.
PS Een week later hebben we alsnog de boulevard van Noordwijk bereikt en een hondenbezitter gevraagd de foto te maken, vandaar dat de hond er ook op staat.
Jan Verbruggen
Geef een reactie